මන් එනවා..

ඔවා ඔහොම වෙනව තමයි .. එත් කොහොමද අවංකව දෙයක් කරලා පරදින්නේ...
මේ ලියමන ලිව්වේ, සැමරුම් පොතකට දාන්න... එත් මට එකට අවස්ථාවක් නැති වුණා.., නෑ නෑ.. නැති කරගත්තා.ඒ මොකද..., මේ ලිපිය කෙනෙකුට හානියක් වෙයිදෝ කියන සැකය නිසා.  ඉතින් , මගේ පි‍ටුවේ ඉඩක් ඒ ලිපියට වෙන් කලා..

" මන් එනවා... කොහොමහරි එනවා..,
 ඔව්, මන් පොරොන්දු වෙනවා..!!  
 'එත් අද මට එන්න විදියක් නෑ..,
 එදාට වඩා අද තත්වය වෙනස්..,
 අද මන් පැරදිලා... ඉතින් මන් කොහොම එන්නද???'  ,
 'එදා එතන එකම එක සුදු පාට පුංචි මලක් පිපිලා තිබුණා.
 මන් ඒ මල නෙළා ගත්තේ හරිම පරිස්සමින්...,
 එහෙම නෙළා ගත්තා විතරයි....,
 ඝන මීදුම මා වට කර ගත්තා..,
 දැස් ඝන මීදුමෙන් අන්ධ කරා..,
 ආලෝක ධාරා ඇතුලු වුනේ කඩින් කඩ..,
 ඒත් , එ මල මා හොදින් අල්ලාගෙන සිටියා....
 ඒ මදිවට එදා නා කපන වැස්ස...,
 මා  හොදටම විඩා බරයි..,
 නමුත් ඒ මලෙන් හැමු සුවද , මා ප්‍රබොධමත් කරා..
 කඩින් කඩ පැමිණි ආලෝකයන්ට සිනාසුනු ආකාරය,
 මා ශක්තිමත් කරා , දිරිමත් කරා...
 නමුත් අද මා පැරදිලා...
 කියන්න සතු‍ටුයි... අද ඒ මල වෙනදට වඩා හිනහෙනවා.
 සමහරවිට දැන් ප්‍රභල ආලෝකය වැටෙනවා ඇති....,
 ඒ මල අද දිනලා.. සම්පුර්ණ වෙලා..
 මට කියන්න බැරි තරම් සතු‍ටුයි... එත් මන් අද පැරදිලා..
 එත් දවසක, කඩින් කඩ එන ආලෝකය ඒ මල පෝෂණය කරාවී...
 ඔව් පෝෂණය කරාවි....!!!


(මා කතා ලිව්වට, මේ වගේ එවා හරියට ලියන්න තේරෙන්නෙ නෑ... මට ඇත්තටම දැනුන දේ ලිව්වේ...... )