50 යි

එකමත් එක කාලේක..., පුංචි රටක, පුංචි තැනක උපන්,   හිතුවක්කාර, අකීකරු, කිසිම වැඩක් හරියට කරගන්න බැරි,.. දහසක් දේ හිතුනත් කියාගන්න බැරි...මෙලෝ හසරක් නොදත් සොදුරු දඩබ්බරයෙකුගෙ 50යි මේ..
ඔහු මෙලොව උපන් දා සිට තම ජිවිතය කැපකරේ එකම එක අරමුණකටය.. එහෙම කිව්වට අර පොඩි කාලේ ආසාවට කියනවා වගේ වෛද්‍ය වරයෙක් වෙන්න,ඉංගිනේරුවෙක් වෙන්න වගේ ආසාවන් ඔහු සතුව පොඩ්ඩක්වත් තිබුනේ නෑ..  ඇත්තම කියනවා නම් බෙහෙතකට වත් ගෙදර හිටපු ඩයල් එකක් නෙවෙයි. යාළුවොත් එක්ක රොන්දේ ගහපු, කිසිම බරපතළ කමක් නොදන්නා හිතුවක්කාරම චරිතයක්.. අම්මා දැනට වුනත් කියන්නෙ "උබට ඕන දෙයක් කරගනින්.., අපිට එක එකාගේ කතා අහන්න තියන්නෙ නැතුව...." කියලා. දඩබ්බර වුණාට කාටවත් කිසිම හිරිහැරයක් වෙන්න කිසිම වේලාවක ඉඩ තියලා නැ, පුළුවන් තරම් වැඩ කරේ අනිත් මිනිස්සු වෙනුවෙන්.. ලොකු කමකට කියනවා නම් නෙවෙයි .. ඇත්තටම ගොඩක් උදව් කරලා තිනවා.ආඩම්බරව කියන්නේ තමන් ගේ සතුටට වඩා අනුන්ගේ සතුටට වැඩ කරලා තිනව.කාවවත් අඩවලා නෑ .. කාත් එක්කවත් තරහ වෙලා ඉදලා නෑ.තරහා වෙන්නෙත් නෑ.මෙවා මොකටද  ? අපි මැරෙන මිනිස්සු....!

..මා හරි වෙන්න ඕන 'ඔහුට කවදාවත් තරහ වෙලා, වෛර කරපු යහළුවන් හිටියේ නෑ.. අදටත් එහෙමයි. ගෙදර ඉන්න හැම වෙලාවකම කරේ යාළුවොත් එක්ක ගාලු කො‍ටුවට එකතු වෙලා ‍රැ වෙනකම් සිංදු කියලා ෆුල් ෆන් එකක් ගන්න එක. අවංකව කියන්නේ එක මත්පැන් බිදක් කටෙ තියලා  නෑ.. ඒ වගේ අසමජ්ජති කිසිම වැඩක් කරලා නෑ..කො‍ටුවට සෙට් වුනාම බොන්නේ කොලා එකයි කන කොත්තුවයි ... කොත්තුව නම් මෙලෙ රහක් නෑ.. ඒ වුනාට සෙට් වෙලා කනකොට  නම් කියලා වැඩක් නෑ..

ඔහු ඉස්සර ඉදන්ම ගියේ ගාල්ල මහින්ද විද්‍යාලයට..,උසස් පෙල හැදැරුවෙත් ඒ ඉස්කොලෙන් මයි...එවා ගැන කියන්න ගියොත් නම් මැරෙනකම්ම කියන්න හැකී. පොඩි සිද්දියක් තිනවා කියන්න, මෙහෙමයි ඒක සිද්ද වුණේ 'ඔහුට සාමාන්‍ය පෙල කාලේ අජුතම විශයක් තමයි සිංහල කියන්නේ... සිංහල මිස් හැමදාම ඔහුව එළියට දානවා,ඔහුත් එක්ක එතකොට වැඩිපුරම කිට්‍ටුවෙන් හිටියේ දසුන් කියල මන්ද චරිතයක් .. අකුරු ගන්න දෙයක් නැතිලු.., මෙලො වැඩක් කරනෙ නැතිලු, රචනයක් ලිව්වොත් දහයෙන් තුනයි, හතරයි.විභාග වලදිත් උපරිම තිබ්බේ ලකුණු 38 යි.ඒ කාලෙ මිස් ට හිටියා පොශ් සෙට් ටික දෙනෙක්...වුන්ට නම් ලකුණු තිබ්බා මදි නොකියන්න.උනුත් අපේම කොල්ලො ටිකක්....ඔහොම ඉදලා සා/පෙ ප්‍රතිඵල ආවාම ඔහු ගියා මිස්ට ප්‍රතිඵල කියන්න."මිස් සිංහලවලට A එකක් තිනවා.." මිස් හිනාවුණා විතරයි..මුකුත් කිව්වේ නෑ.. ඔහුට තාම තෙරෙන්නේ නෑ ඇයි කියලා??

"මෙහෙම දෙවල් කිව්වේ අද මන් බ්ලොග් පි‍ටුව ලියන්න පටන් අරන් ලියන 50 වෙනි ලිපිය .. මේ ලිපිය අද ඔහුට වෙන් කරා..මේ පි‍ටුව ලියන ගමනේදි ගොඩක අය ,නොයෙක් විදියෙන් උදව් උපකාර කරා.... ඒ අයත් මතක් කරන්න ඔන.. 'අපේ රසික අයියා ...බොහොම ස්තුති වේවා..!! මෙහෙම ලියන්න දිරිමත් කරාට.. , සිතක සංකල්පනා ලියන මධුරංග අයියා , වර්ණ ලියන දිනෙෂ් අයියා, අල්ලපු වත්තේ සිත් අහස ලියන ප්‍රර්ථනා අක්කා,සයුරි අක්කා.., මුත්‍ර කරන්න ගියත් උබ කොහෙද ගියේ කියලා අහන අපේ අලි මලයා.., නිතරම ආදරය ගැන කතාකරන හිතු...,අපේම නෑදැ වෙන ආගිය කතා ලියන හසිත අයියා.. ඔගොල්ලව ආදරයෙන් මතක කරනවා.. ඒ විතරක් නෙවෙයි නිසුපා අක්කත්,විසිතුරු අයියත් , දේව්දාස් මලයත් , පේරාදෙණියෙ ඉන්න පිසාචයත්..,ලස්සන ලස්සන පින්තුර පෙන්වමින් ලෝකෙ වටෙ යන කවිකාරි අක්කත්.,අරුණැල්ල ලියන නජා මලයත්,තව ජෝන්, අපේ අචිරවත්, ඩගියත්,තාරකවත්, ..,චතුමිතු අක්කත්,ලට්ට ලොට්ට ලියන පොඩි මැන් අයියත්, රූ අක්කත් ,කම්මැලියාත් ආදරයෙන් මතක් කරනවා...මුහුණු පොතේ ඉන්න යළුවනුත් .., නම් කියන්නට බැරි උනානම් සොරි වෙන්න ඕන..ඒ හැමොමවත් ආදරයෙන් මතක් කරනවා.. කියන්න බැරි වුණ ඔක්කොමටත් ගොඩක් ස්තුතියි...!!!


  අද මට උදේ එකෙක් කියාගෙන ගියා..'මට උබ ගැන දුක හිතෙනවා කියල' ..., උබ කිව්ව එකත් තේරුණා බන් අපි බලමු ඉස්සරහට..."
 
පිනි බිදුවක් වෙන්නට ආසයි 
මිහි මත සිසිලස ‍රැදුණු
දිය ‍රැල්ලක් වෙන්නට ආසයි
තොල මත දිය ‍රැල් නැගුණු


සිසිලස දෙන්නම් මා සැමදා
පවනක් වී එන හමා..
සුරකින්නම් සෙනෙහස සැමදා
ඔබේ මතකය සිත් පුරා,,,,!


මීට ඔහු..
                                                                    ස්තුතියි...!!!!! ,
(අවධාරණයෙන් කියමි.. මමත්ව දේශනාවක් නොවෙයි..)