කම්පැණියෙන් , අදාල අංශ සැම එකකටම පාහේ මුදල් වෙන්වෙනවා.. එය පිළිගත් ක්‍රමයකට ඈත සිටම පැවත් එන්නක්..ඒත්.., එක් කාලවකවාණුවකදි එක්තරා අංශයක් සදහා පෙරට සාපෙක්ෂව වැඩි මුදල් ප්‍රමාණයක් වියදම් කිරිමට කළමණාකාර තුමාට සිදුවුණා. මෙය කොම්පැණියේ ආර්ථිකයට එල්ල කලේ දරුණු පිහි පාරක්.. අපි ඒ අංශයට කියමු තෙල් අංශය කියලා.. කොම්පැණියේ සිදුවන නිශ්පාදන, ප්‍රවාහනය කිරිම සදහා වෙනමම අංශයක් පිහි‍ටුවා තිබෙනවා..එකට තමයි තෙල් අංශය කිව්වෙ.. කොම්පැණියට අදාලව මේ ප්‍රවාහන වැඩ කටයුතු සදහා ලොරි රථ කිහිපයක් ම සේවයේ යෙදිමින් තිබුණා. ඔය අංශයේ වැඩ කරේ ගමේම ඉන්න සාමන්‍ය කම්කරුවන් පිරිසක්.ඔවුනට භාරව තිබුණේ , අදාල නිශ්පාදන අවශ්‍ය ස්ථාන කරා ගෙනයාම පමණයි.නමුත් මේ කාලවකවාණුව තුලදි ලොරි වලට යන වියදම සිඝ්‍ර ලෙස ඉහල ගිහින්..ලොරි වල අමතර තෙක් ටැංකිත් තිනවනේ.. ලොරි වලට තෙල් ගහන්නෙත් කොම්පැණියෙන්මයි..ඒ විතරක් නෙවෙයි,, තෙල් ගැහුවායින් පස්සෙ අදාල ප්‍රවාහන කටයුතු කරන්නන් එම තෙල් ටැංකි ඉබ්බන් දමා ලොක් කිරිමක් සිදුකරනවා.. එම යතුරුත් කොම්පැණියේ අදාල ස්ථානයේ එල්වා, එල්වු බවට සහතිකද කළ යුතුයි.. මේ ක්‍රියාදාමය සිදුවුණත් තෙල් වල යන වියදම හා වැයවන තෙල් ප්‍රමාණය ඉහලයි.. මෙය විසදිම සදහා කොපමණ පියවර ගත්තත්, එය සෙවිම අපහසු වුණා.. අනතුරුව විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් ලවා වාර්ථා පරික්ෂා කරමින් කලමණාකාර කටයුතු පිරික්සුවත් ඔවුනට අවශ්‍ය සාක්ෂි සොයා ගැනිම අපහසු වුණා. මොන සෙල්ලම දාලා හෙව්වත් මෙ තෙල් වලට සිදුවන දේ හොයාගන්න අපහසු වුණා.. තෙල් ටිකත් ඉක්මණට ඉවර වෙන්න යනවා... යන වියදමත් වැඩි... මේ මොනවා වුණත් කලමණාකාරතුමා සිද්ධිය එළියට යන්න නොදි තමා කෙසෙ හෝ හොයාගන්නවා යම අදිටනින් මෙහෙයුමක් දියත් කර තිබෙනවා..
