දුරකථනය

  මා පෙර ලිපියක සදහන් කලා, පිටරට අධ්‍යාපනයට ගිය මිතුරා පිළිබදව.මේ කියන්න හදන්නෙත් මිනිහට වෙච්ච දෙයක් ගැන.
 
ඉතින් , මිනිහා යන්න සතියකට විතර කලින් අපි 4දෙනා ඉසුරු, තාරක, මම,නදී එකතුවෙලා රෑ කැමකට සෙට් වුණා. අපි සමහරක් දවස් වලටත් මෙහෙමම තමයි.අතට කියක් හරි ලැබුනොත් ආයි ලොවෙත් නෑ. සෙට් එක කතාකරගත්තා "අපි අද කො‍ටුවේ ගිහින් පස්සෙ කන්න එමු" කියලා .අපි ට බයිසිකල් දෙකයි තිබුණේ. ඉසුරුයි තාරකයි ආවේ එක බයිසිකලයක. උන් දෙන්න මාරු වෙන් මාරුවට තමයි පැද්දේ .  ඔහොම අපි කතා කරකර, ගාලු කො‍ටු මුව දොර ඇතුලු වෙලා කන්ද නගින හදනකොටම ඉසුරුව කැගැහුවා... "ඒයි , අඩෝ මගේ පොන් එක නෑ බන්".

                         අනේ පලයන්, හොදට බලපන් සාක්කුවේ."අඩේ සිරාවටම හැලිලා බන් " මල ජංජාලයයි. පොන් එක N73 එකක්. මිනිහා පොන් එකට දවස් තුනකට විතර කලින් බැටරියකුයි,  ඔරිගිනල් පිට කවරයකුයි (හවුසිම්) දාලා තිබුනා. ඉතින් පොන් එක ගන්න එකාට මාරම චාන්ස්...... මන් එවෙලාවෙම පොන් එකට කෝල් එකක් ගත්තා පොන් එක වැඩ, ඒ කියන්නේ පොන් එක තාම පාරේ, පටස් ගාලා කට් කරා..... ඔක පාරෙ රින් වෙනව මොකෙක්හරි දැක්කොත් බඩු හරිනෙ ඉතින්.අපිට වැඩියෙන්ම සැක හිතුනේ බයිසිකලේ පදින්න මාරු වෙනකොට වැටෙන්න ඇති කියලා (ටයිනි හෝටලය ගාව). පුලුවන් තරම් ඉක්මණින් මමයි ඉසුරුයි ඒ පැත්තට පැද්දා. අතර මගදි එකෙක් පාරෙ ලයිට් එකකට අල්ල අල්ල මොකක් හරි බලනවා මු හිටියේ ගාල්ලේ සෙඩ් එක ගාව. අපි එනකොටම මු ඒ සෙඩ් එක පිටිපස්සට ගියා , මෙ වැඩෙ ටිකක් සැක හිතුන නිසා ඌ පස්සෙ පොඩි ෆලො එකක් දුන්නා. එතකොටම මන් ආයි රින්ග් කරා  එතකොට පොන් එක වැඩ නෑ.අපි සෙඩ් එක පිටිපස්සට ගිහින් බලන කොට වු ,, නැනේ......... මු වාශ්ප වුනාද?

                                    පයින් යන එකෙක් නිසා ටයිනි එක ගාව ඉදන් මෙතනට එන්න වෙලාවයි, අපි බයිසිකල් වලින්  ගිහින් ආපු වෙලාවයි බලනකොට කාලය පිළිබද ප්‍රශ්ණයක් නෑ. මන් නිකන් කිව්වා" මචං වු බැලුවෙ උගේ පර්ස් එක වෙන්න බැරිද" ඉසුරු හිටියෙත් රත් වෙලා ,රට යන්නත් සතියයි...... ඊට වඩා කැල්ලගේ පින්තුරත් තිනවා. අපි මග දිගට බලාගෙන ටයිනි එක ගාවටත් ආවා , එ හරිය හොදටම බැලුවා වැටිලා පැගිච්ච වගෙ  සලකුණු, ප්ලාස්ටික් කැලි,පසෙ කා වැදුණු සලකුණු, කාණුවෙත් බැලුවා .. එත් හොයා ගන්න බෑ.පොන් එක කාටවත් පැගිලත් නෑ...එක්කො රින්ග් වෙනවා දැකලා කවුරු හරි අරගෙන වෙන්නත් පුළුවන්.  මන් ආයි පාරක් රින්ග් කරා එත් පොන් එක ඔෆ්. දැන් මොකද කරන්නේ ඒ අස්සේ පට්ට බඩගිනි..... ගෙදර කැමත් නෑ..... කන්නත් මොකක්ද වගේ. තාරකයන් කිව්වෙ" ඔක අතෑරලා දාපන් මචං දැන් කරන්න දෙයක් නෑ."  ඉසුරුවට ප්‍රශ්නේ පොන් එක නෙවෙයි කැල්ලගේ පින්තුර ටික. මං කිව්ව එහෙම නෙවෙයි..." කොහොම හරි මෙක හොයා ගමු" අපරාදනේ බන්.

                      හොයාගන්නත් මුකුත් සාක්ෂි නෑ.... කිසිම දෙයක් නෑ.අර සෙඩ් එක ගාව හිටපු එකා තමයි ටිකක් සැක. කොහොමහරි වැඩේ අතහැරලා දාලා ටයිනි එකට ගියා කන්න. "චිකන් කොත්තු 2යි මාළු දෙකයි." විනාඩි 15 කින් විතර ප්ලෙට් හතරකට දාලා ගෙනත් තිබ්බා, තියනකොටම මගෙ පොන් එකට කෝල් එකක් ආව ... නම වැටෙන්නේ ඉසුරුගෙ "අඩො උබේ පොන් එකෙන් කොල් එකක්" මන් පටස් ගාලා ආන්සර් කරා...... වයස 45-50 අතර, කලබලයක් නැති, ටිකක් ගොරොසු, උගුර ගෙවිච්ච වගේ කටහඩක් , ... ඔව් අන්කල් අපේ පොන් එකක් නැතිවුණා... අන්කල් මේ.......... " ඔව් මල්ලි දැන් මන් ගාව තිනවා... මල්ලිලා කොහෙද ඉන්නේ?"  ආ අයියේ අපි ඉන්නේ ටයිනි එක ගාව.. "අයියා කොහෙද ඉන්නේ? මල්ලි ඔහොමම ඉස්සරහට එන්නකො බන්දුල එක ගාවට....එතනින් තින ඇතුල් පාරේ ඉස්සරහට එන්න. ටිකක් සැකයිත් වගේ අවුලක් නෑ... මමයි තාරකයි, ඉසුරුයි ගියා ..... නදී විතරක් කැම ටික බලාගෙන ටයිනි එකේ....

                   අපි ඒ ගෙදරට ගියාම., මන් හිතුවා හරි 45-50 අතර වගේ අන්කල් කෙනෙක්..., දැත් අනුව බර වැඩ කරන කෙනෙක් ... නීට් එකට වැඩ කරන කෙනෙක් කියලත් තෙරුණා.එහෙම අය ඉන්නේ හමුදාවෙ වගෙනේ.. කතාකරනකොට එ අන්කල් කිව්වා අන්කල් වැඩ කරෙ පොලිසියේ කියලා..... "ශිට්.., මට පොලිසිය අමතක වුණානේ"  අන්කල් කිව්ව පොන් එක මඩ වල එරිලා වගෙ තිබුන නිසා ගලවලා පිහිදැම්මා කියලා. එත් පොන් එක, භුමිය එවැනි ලක්ෂණ පෙන්නුම් කරෙ නෑ. කමක් නෑ පොන් එක හම්බුනානේ... අපිට ඒ ගෙදරින් බිස්කට්, තේ හම්බුණා. නදී එ අතරේ කෝල් කරනවා , කැම හතරක් තියාගෙන ටයිනි එකේ .....  පැය බාගයක් විතර තිස්සේ අපි එ ගෙදර ... පස්සේ අපි ස්තුති කරලා ටයිනි එකට ආවා........... කොත්තුවත් නිවිලා, මන් කාපු චාටර්ම කොත්තුව තමයි එදා කැවේ..